Кніга Міколы Адама «Гульня ўяўлення» – складаецца з апавяданняў, напісаных і апублікаваных у перыёдыцы ды калектыўных зборніках у розныя гады. Іх персанажы заўсёды на мяжы рэальнага і выдуманага, чалавечага і жывёльнага, таннага і найдаражэйшага. Абставіны вакол герояў увесь час змяняюцца, іх наступны крок абсалютна непрадказальны, часам героі дзейнічаюць эфектна, але імпульсіўна і нелагічна, што падкрэсліваецца яшчэ і вобразнай метафарычнасцю. Аднак пісьменнік моцны найперш псіхалагізмам – здольнасцю выяўляць душэўны стан персанажаў, неадступна фіксаваць эмацыянальную рэакцыю герояў на ўчынкі і рэплікі, і раскрывае духоўны свет не толькі мужчынскіх, але і жаночых вобразаў, бо жанчына-гераіня – жаданы госць прозы аўтара.